Διαβήτης: Επιστήμονες ανέπτυξαν «γενετικό διακόπτη» για τη θεραπεία του

Ερευνητές στην Ελβετία ανέπτυξαν έναν «γενετικό διακόπτη» για στοχευμένη θεραπεία με κύτταρα, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να προσφέρει μια πιο ακριβή και εξατομικευμένη θεραπεία για τον διαβήτη. Το ανθρώπινο σώμα διαθέτει έναν μηχανισμό που ρυθμίζει αποτελεσματικά το σάκχαρο στο αίμα. Ωστόσο, στην περίπτωση του διαβήτη, αυτός ο μηχανισμός δυσλειτουργεί, με αποτέλεσμα να αυξάνονται τα επίπεδα σακχάρου. Ως εκ τούτου, οι ερευνητές εργάζονται για την ανάπτυξη θεραπειών με κύτταρα που μιμούνται αυτή τη φυσική διαδικασία.

Πώς λειτουργεί ο γενετικός διακόπτης

Οι ερευνητές του ETH Ζυρίχης αναπτύσσουν ανθρώπινα κύτταρα με νέα γενετικά δίκτυα προκειμένου να τους δώσουν εξειδικευμένες λειτουργίες. Αυτά τα τροποποιημένα κύτταρα εμφυτεύονται κάτω από το δέρμα και ελέγχονται με έναν διακόπτη. Τα τελευταία χρόνια, η ομάδα έχει δημιουργήσει διάφορους διακόπτες ελέγχου για εμφυτευμένα κύτταρα, όπως ηλεκτρικούς, φωτοευαίσθητους και ακόμη και μουσικά ενεργοποιούμενους.

Η νέα τους καινοτομία είναι ένας διακόπτης που ενεργοποιείται από νιτρογλυκερίνη, η οποία χορηγείται για την ανακούφιση του θωρακικού πόνου. Μόλις η νιτρογλυκερίνη απορροφηθεί από ένα διαδερμικό έμπλαστρο, έρχεται σε επαφή με τα εμφυτευμένα, τροποποιημένα κύτταρα. Στη συνέχεια, τα εμφυτευμένα κύτταρα μετατρέπουν τη νιτρογλυκερίνη σε νιτρικό οξείδιο (NO), το οποίο προκαλεί την απελευθέρωση του GLP-1, μιας ουσίας που διεγείρει την παραγωγή ινσουλίνης και ρυθμίζει το σάκχαρο.

Αυτός ο διακόπτης χρησιμοποιεί μόνο ανθρώπινα συστατικά, εξαλείφοντας τον κίνδυνο ανοσολογικών αντιδράσεων ή παρεμβολής με τις διαδικασίες του σώματος. Πολλά φαρμακευτικά προϊόντα αντιμετωπίζουν τα συμπτώματα μιας ασθένειας, ενώ οι θεραπείες με κύτταρα στοχεύουν στην αντιμετώπιση της ρίζας του προβλήματος, λειτουργώντας περισσότερο όπως οι φυσικές μηχανισμοί αποκατάστασης του σώματος. Ωστόσο, όπως τονίζουν οι ερευνητές, η ανάπτυξη μιας τέτοιας θεραπείας απαιτεί σημαντικούς πόρους και χρόνια έρευνας.

Τα ευρήματα της μελέτης δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Nature Biomedical Engineering.

ΠΗΓΗ: Interesting Engineering , ertnews.gr