Ομιλία Τζάκρη στη Βουλή για το Νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών

Θεοδώρα Τζάκρη: Το νομοσχέδιο του ΥπΟικ καλεί τους επί σειρά ετών κατόχους των καταπατημένων ακινήτων του δημοσίου να τα ξαναπληρώσουν σε τρέχουσες τιμές και λίγε δόσεις

Η βουλευτής Πέλλας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κ. Θεοδώρα Τζάκρη στην τοποθέτησή της στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου, επί του Νομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομικών σχετικά με τις «Ρυθμίσεις για την εξαγορά κατεχομένων ακινήτων της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου, ακινήτων του Ταμείου Εθνικής Άμυνας, λοιπές διατάξεις για την ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας Υπουργείου Οικονομικών», σημείωσε ότι το νομοσχέδιο ελάχιστα αγγίζει το πρόβλημα, αφού είτε αποκλείει περιπτώσεις που υποτίθεται ότι έρχεται να λύσει, είτε δεν τις συμπεριλαμβάνει καθόλου, είτε το τίμημα και ο τρόπος πληρωμής καθίστανται απαγορευτικά οδηγώντας τους κατόχους τέτοιων ακινήτων που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα να μην καταθέσουν καν αίτηση εξαγοράς.

Συγκεκριμένα αναφέρθηκε σε περιοχές στην Πέλλα που δεν περιλαμβάνονται στο σχέδιο νόμου όπως το Πάτημα Έδεσσας, το Άνω Γραμματικό καθώς και κτήματα στην περιοχή Άγρας και Νησί της Έδεσσας.

Επισήμανε επίσης ότι με τον τρόπο που ορίζεται το αρχικό τίμημα στο 100% της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου, το οποίο προσαυξάνεται κατά 25% σε περίπτωση ύπαρξης κτίσματος που το έχτισε ο αιτών ή προσαυξάνεται 100% εάν το κτίσμα το έχτισε τρίτος ή το Δημόσιο για την περιοχή της Πέλλας σημαίνει ότι η αρχική τιμή για ένα άρτιο οικόπεδο 300 τ.μ. περίπουθα ξεπεράσει τις 50.000 € ποσό που πρέπει να εξοφληθεί σε εξήντα (60) μηνιαίες δόσεις, δηλαδή μέσα σε μόλις πέντε (5) χρόνια κάτι που θα είναι απαγορευτικό για ευάλωτα νοικοκυριά που επί σειρά ετών κατέχουν τέτοια ακίνητα, αλλά αδυνατούν να πληρώσουν τέτοιο τίμημα. Οι όροι του τρόπου καταβολής του τιμήματος με το παρόν σχέδιο νόμου είναι σαφέστατα επαχθέστεροι του Ν. 357/1976, ο οποίος έδινε περίοδο αποπληρωμής για τα αστικά ακίνητα 15 χρόνια και για τα αγροτικά 20 χρόνια, κι ο οποίος πλέον καταργείται.

Χαρακτήρισε δε σημαντική παράλειψη την μη πρόβλεψη έκπτωσης για κατοίκους περιοχών στις οποίες μετακινήθηκαν και εγκαταστάθηκαν προσφυγικοί πληθυσμοί κατά την περίοδο μέχρι το έτος 1950, μετά από υπόδειξη των τοπικών Αρχών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ή του Κράτους. Πρόκειται για περιπτώσεις στα Γιαννιτσά και την Έδεσσα, όπου οι κάτοικοι και οι πρόγονοί τους, όντας πρόσφυγες μετά τον πόλεμο του 1940, δεν καταπάτησαν δημόσια έκταση, αλλά εγκαταστάθηκαν με υπόδειξη των Αρχών του κράτους και έχτισαν εκεί τις κατοικίες τους.

«Είναι πολύ άδικο για αυτούς 70 χρόνια μετά, να τους αντιμετωπίζουμε ως καταπατητές. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ειδική κατηγορία και θα έπρεπε να τους χορηγηθούν Τίτλοι αν όχι χωρίς τίμημα, τουλάχιστον με πολύ μεγάλη έκπτωση (80%), χωρίς φυσικά να συμπεριλαμβάνεται η αξία του κτίσματος» είπε η κ. Τζάκρη.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της παρέμβασης:

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι

Σύμφωνα με την εισαγωγική έκθεση, με το προτεινόμενο σχέδιο νόμου επιχειρείται η επίλυση ενός διαχρονικού κοινωνικού προβλήματος που αφορά στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των κατεχομένων δημόσιων ακινήτων του Υπουργείου Οικονομικών.

Όμως από την ανάλυση των άρθρων του σχεδίου, εύκολα μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι αντιμετωπίζει το πρόβλημα αποσπασματικά, σε αρκετές περιπτώσεις είναι χειρότερο και με δυσμενέστερους όρους εξαγοράς από παλαιότερους νόμους που προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, οι οποίοι με το νέο νόμο καταργούνται, ενώ δεν διασφαλίζει τα δικαιώματα του Δημοσίου από πρόσφατες αυθαίρετες καταπατήσεις, που δημιουργήθηκαν ή πρόκειται να δημιουργηθούν, ενόψει της σύνταξης του Εθνικού Κτηματολογίου και τελικά δεν αντιμετωπίζει οριστικά το πρόβλημα των μελλοντικών καταπατήσεων.

Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές

Με το νέο αυτό σχέδιο νόμου, υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες εάν θα μπορέσουν να καταθέσουν αίτηση και να καταβάλλουν το τίμημα εξαγοράς κυρίως τα φτωχά νοικοκυριά, που για δεκαετίες έχουν χτίσει τη ζωή τους με κόπους και τεράστια έξοδα στη γη τους, αυτοί δηλαδή για τους οποίους υποτίθεται ότι γίνεται η ρύθμιση, ενώ την ίδια στιγμή δεν διασφαλίζεται επαρκώς ότι ο νόμος αυτός δεν θα αποτελέσει μία ακόμη ευκαιρία εξαγοράς δημόσιας γης από εύπορους ιδιώτες και μεγάλα συμφέροντα.

Στις περιπτώσεις του δικαιώματος υποβολής αίτησης εξαγοράς του άρθρου 4,δεν συμπεριλαμβάνονται τα πολύ μεγάλα σε έκταση Δημόσια κτήματα, στα οποία το Δημόσιο είναι εξ αδιαιρέτου συγκύριο με ιδιώτες. Στην περιοχή της Πέλλας είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της περιοχής «ΠΑΤΗΜΑ» στην Έδεσσα όπου το Δημόσιο είναι εξ αδιαιρέτου συγκύριο με ιδιώτες μεριδιούχους σε ακίνητο συνολικής έκτασης 12.000 στρεμμάτων περίπου και στο οποίο συμπεριλαμβάνονται αγροτικές και δασικές εκτάσεις, στις οποίες έχει γίνει οριστική κύρωση των δασικών χαρτών. Η περιοχή αυτή παραμένει εκτός ρύθμισης, αν και οι συνιδιοκτήτες μεριδιούχοι περιμένουν με κάποιο τρόπο να ενταχθούν και να δικαιωθούν στα διαιρετά αγροτικά τμήματα που κατέχουν και καλλιεργούν.

Παρόμοια περίπτωση αποτελεί και η περιοχή στο Άνω Γραμματικό Πέλλας.Επίσης, δεν συμπεριλαμβάνονται τα κτήματα στην περιοχή ΑΓΡΑ και ΝΗΣΙ της Έδεσσας, στα οποία υπάρχει πολύ μεγάλη εξ αδιαιρέτου συνιδιόκτητη έκταση των Μεσεγγυημένων περιουσιών (Μ.Ε.Π.) με ποσοστό 50%και του Δημοσίου με το υπόλοιπο ποσοστό 50%, που φέρουν την ένδειξη «ΑΓΝΩΣΤΟΣ» και είναι αρμοδιότητας του Υπουργείου Οικονομικών.

Στο άρθρο 6, με τον τρόπο που ορίζεται ως αρχικό τίμημα το 100% της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου, το οποίο προσαυξάνεται κατά 25% σε περίπτωση ύπαρξης κτίσματος που το έχτισε ο αιτών ή προσαυξάνεται 100% εάν το κτίσμα το έχτισε τρίτος ή το Δημόσιο, για την περιοχή της Πέλλας αυτό σημαίνει ότιένα άρτιο οικόπεδο 300 τ.μ. περίπου, η αρχική τιμή του θα φτάσει και θα ξεπεράσει τις 50.000 ευρώ. Το τίμημα αυτό είναι πολύ υψηλό, ιδιαίτερα για όσους δεν έχουν τη δυνατότητα των σοβαρών εκπτώσεων των επόμενων άρθρων. Οι φτωχοί συμπολίτες μας που με δικά τους έξοδα έχουν χτίσει το σπίτι τους και έχουν ήδη καταβάλει υπέρογκα έξοδα αλλά και πρόστιμα σε διάφορες υπηρεσίες του Δημοσίου, καλούνται τώρα να το ξανά-πληρώσουν.

Στοάρθρο 7διαφοροποιούνται οι εκπτώσεις. Δηλαδή: στην παράγραφο 1: Για όσους έχουν αποκτήσει οποιοδήποτε και οποτεδήποτε Τίτλο σε ακίνητο που έχει ανεγερθεί κτίσμα μέχρι 31-12-1991, προβλέπεται έκπτωση 2% για κάθε έτος κατοχής πριν το 1991, ενώ για όσους δεν έχουν Τίτλο σε ακίνητο που έχει ανεγερθεί κτίσμα μέχρι 31-12-1981, προβλέπεται έκπτωση 1% για κάθε έτος κατοχής πριν το 1981. Πρόκειται για άνιση και άδικη μεταχείριση για όσους δεν είχαν την προνοητικότητα να συντάξουν ένα συμβόλαιο μεταβίβασης (Κυριότητας) και θα τους οδηγήσει να τρέξουν να συντάξουν συμβόλαια, προκειμένου να ενταχθούν στην ευνοϊκότερη διάταξη.Στην παράγραφο 2: Από όλες τις προβλεπόμενες εκπτώσεις της παραγράφου αυτής, ο δικαιούχος μπορεί να διαλέξει μόνο μία από τις αναφερόμενες.

Επίσης, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη έκπτωσης για κατοίκους περιοχών στις οποίες μετακινήθηκαν και εγκαταστάθηκαν προσφυγικοί πληθυσμοίκατά την περίοδο μέχρι το έτος 1950, μετά από υπόδειξη των τοπικών Αρχών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ή του Κράτους. Πρόκειται για περιπτώσεις στα Γιαννιτσά και την Έδεσσα, όπου οι κάτοικοι και οι πρόγονοί τους, όντας πρόσφυγες μετά τον πόλεμο του 1940, δεν καταπάτησαν δημόσια έκταση, αλλά εγκαταστάθηκαν με υπόδειξη των Αρχών του κράτους και έχτισαν εκεί τις κατοικίες τους.

Είναι πολύ άδικο για αυτούς 70 χρόνια μετά, να τους αντιμετωπίζουμε ως καταπατητές. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ειδική κατηγορία και θα έπρεπε να τους χορηγηθούν Τίτλοι αν όχι χωρίς τίμημα, τουλάχιστον με πολύ μεγάλη έκπτωση (80%), χωρίς φυσικά να συμπεριλαμβάνεται η αξία του κτίσματος.

Μετο άρθρο 8προσδιορίζεται τίμημα εξαγοράς σε ειδικές περιπτώσεις αμφισβήτησης της κυριότητας δημοσίου ακινήτου, στο 50% της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου. Αξίζει να τονιστεί ότι το τίμημα αυτό συμπεριλαμβάνει και την αξία των συστατικών στοιχείων του κτήματος (κτίσμα, καλλιέργειες κλπ) και δεν αφορά την αξία μόνο του οικοπέδου ή της γης και επομένως η έκπτωση του 50%, όσο μεγάλη κι αν ακούγεται, στην πραγματικότητα είναι πολύ μικρή και καθόλου δελεαστική για όσους θεωρούν ότι έχουν ουσιαστικούς και πραγματικούς λόγους να αμφισβητούν την κυριότητα του Δημοσίου επί του ακινήτου. Με την παράγραφο 2 του άρθρου 8, δίνεται η δυνατότητα εξαγοράς με 50% έκπτωση, οριζόντια, σε όσους έχουν εγγραφεί στις αρχικές εγγραφές του κτηματολογίου, χωρίς την προϋπόθεση κατοχής για 30 ή 40 χρόνια του άρθρου 4. Η ρύθμιση αυτή δεν έρχεται να καλύψει περιπτώσεις επίλυσης κοινωνικών προβλημάτων αλλά αντίθετα, κλείνει το μάτι σε πρόσφατους αλλά και επίδοξους καταπατητές και ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για γενικότερη αμφισβήτηση των δικαιωμάτων του Δημοσίου ενόψει της διαδικασίας σύνταξης του Εθνικού Κτηματολογίου, με την επίκληση ψευδών χρησικτησιών έναντι του Δημοσίου σε άγνωστα, μη καταγεγραμμένα μέχρι σήμερα κτήματα του Δημοσίου. Τονίζω ότι ένας από τους βασικότερους λόγους σύνταξης του Εθνικού Κτηματολογίου, σύμφωνα με την ίδια την εισηγητική έκθεση του νόμου του Εθνικού Κτηματολογίου, είναι η αποκάλυψη της μέχρι σήμερα άγνωστης περιουσίας του Δημοσίου και όχι να αποτελέσει την ευκαιρία για το γενικότερο ξεπούλημα της Δημόσιας Περιουσίας.

Με το άρθρο 11 όπου καθορίζεται η καταβολή του τιμήματος εξαγοράς, γίνεται ξεκάθαρο πλέον, η δυσκολία με την οποία θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν όσοι θα μπορέσουν να κατοχυρώσουν το δικαίωμα εξαγοράς. Το τίμημα πρέπει να εξοφληθεί σε εξήντα (60) μηνιαίες δόσεις, δηλαδή μέσα σε μόλις πέντε (5) χρόνια, με δόση που δεν θα μπορεί να είναι μικρότερη των 100 ευρώ. Σε περίπτωση εφάπαξ εξόφλησης με την έκδοση του Τίτλου, η έκπτωση που παρέχεται είναι μόλις 10%.

Είναι φανερό ότι ο χρόνος και ο τρόπος εξόφλησης που προβλέπεται είναι εξαιρετικά πιεστικός και ασύμφορος, ιδιαίτερα για τους πιο φτωχούς συμπολίτες μας, αυτούς δηλαδή που υποτίθεται ότι θέλει να εξυπηρετήσει το σχέδιο νόμου. Είναι δε, πολύ πίσω και από τον μέχρι σήμερα ισχύοντα νόμο εξαγοράς των ανταλλαξίμων κτημάτων που καταργείται με την ψήφιση του παρόντος, τον Νόμο 357/1976, όπου μεταξύ άλλων προβλέπει:

Α) Για την εξαγορά αστικών ανταλλάξιμων κτημάτων, δόσεις τριάντα (30) εξαμηνιαίες, δηλαδή δέκα πέντε χρόνια.

Β) Για την εξαγορά αγροτικών ανταλλάξιμων κτημάτων, δόσεις σαράντα (40) εξαμηνιαίες, δηλαδή είκοσι χρόνια.

Γ) Για την εφάπαξ εξόφληση έκπτωση 30%.

Δ) Για πρόωρη εξόφληση, δηλαδή μετά την πληρωμή της πρώτης ή άλλων δόσεων, έκπτωση 20%.

Κατάφωρη αδικία αποτελεί επομένως ο αποκλεισμός από τις ευνοϊκές αυτές διατάξεις του Ν. 357/1976, περιοχών όπου οι επιτροπές της άλλοτε Υπηρεσίας Διαχείρισης Ανταλλάξιμων Μουσουλμανικών Κτημάτων (Υ.Δ.Α.Μ.Κ), δεν πρόλαβαν να περάσουν και να ολοκληρώσουν τη διαδικασία εκποίησης των κατεχομένων εκτάσεων. Για την Π.Ε. Πέλλας όπου υπάρχουν πάνω από 2.500 ανταλλάξιμα κτήματα, αστικά και αγροτικά, στις περιοχές Ασβεσταριού, Γυψοχωρίου, Αθύρων, Προμάχων, Γαρεφίου, ΜΠΕΓΝΑΣ Αγίου Αθανασίου, Ξανθογείων και σε πολλές άλλες περιοχές της Πέλλας, υπάρχει ιδιαίτερη ευαισθησία στο ζήτημα αυτό.

Με το άρθρο 12, οι εκκρεμείς αιτήσεις εξαγοράς για εξαγορά ακινήτων, τίθενται στο αρχείο και θα πρέπει να υποβάλλουν νέα αίτηση με τον νέο νόμο. Η διάταξη αυτή είναι άδικη για όσους δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν τη διαδικασία εξαγοράς, κυρίως με υπαιτιότητα, όχι δική τους, αλλά λόγω γραφειοκρατικών αγκυλώσεων και ενδεχομένως με το νέο νόμο, χάνουν ένα δικαίωμα που για πάρα πολλά χρόνια περιμένουν να δικαιωθούν.

Κύριε Υπουργέ,

Εν κατακλείδι το σχέδιο νόμου στην πραγματικότητα ελάχιστα αγγίζει το πρόβλημα, κυρίως γιατί δείχνει να μην έχει σαφή εικόνα του πραγματικού αυτού προβλήματος της ελληνικής κοινωνίας. Αποκλείει περιπτώσεις που υποτίθεται ότι έρχεται να λύσει, είτε γιατί δεν τις συμπεριλαμβάνει καθόλου, είτε γιατί με το τίμημα και τον τρόπο πληρωμής που καθορίζει, θα οδηγήσει όσους έχουν πραγματική ανάγκη αλλά και οικονομικά προβλήματα, να μην καταθέσουν αίτηση εξαγοράς, μπροστά στο αβέβαιο και ρευστό οικονομικό περιβάλλον που ζούμε. Παράλληλα αφήνει ορθάνοιχτη την πόρτα για επιτήδειους και οικονομικά ισχυρούς, να αρπάξουν την ευκαιρία για από εδώ και πέρα αμφισβήτηση των δικαιωμάτων του Δημοσίου σε μη καταγεγραμμένα (άγνωστα μέχρι σήμερα) κτήματα του Δημοσίου με σκοπό την εξαγορά τους με ευνοϊκούς όρους.»