Λίστα δημοφιλέστερων ελληνικών βοτάνων και θεραπευτικές ιδιότητες

Λίστα των δημοφιλέστερων βοτάνων καθώς και τις θεραπευτικές ιδιότητες τους θα παραθέσουμε στο παρών άρθρο.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Βότανο, ονομάζουμε κάθε φυτό του οποίου τα φύλλα, οι σπόροι, τα λουλούδια ή κάποιο άλλο μέρος του χρησιμοποιούνται για τη μυρωδιά, τη γεύση ή τις θεραπευτικές τους ιδιότητες.

Παρακάτω θα αναφέρουμε τις θεραπευτικές ιδιότητες των δημοφιλέστερων βοτάνων της Ελληνικής γης. Θεωρούνται αποτελεσματικά και ασφαλή αλλά θα προτείναμε, όπως και με τα συμβατικά φάρμακα, αν αποφασίσετε να τα δοκιμάσετε, να συμβουλευτείτε το γιατρό ή τον Διαιτολόγο σας. Και αυτό γιατί κάποια μπορεί να αλληλοεπιδράσουν με φάρμακα που τυχόν να παίρνετε.

Ελληνικά βότανα : Λίστα των δημοφιλέστερων στην Ελλάδα

Αλάδανος

Έχουν γίνει αναφορές από τον Ηρόδοτο και τον Διοσκουρίδη για τις θεραπευτικές και αρωματικές του ιδιότητες από τους αρχαίους χρόνους.

Κατά το Μεσαίωνα χρησιμοποιούνταν για τη θεραπεία της πανώλης, ενώ οι Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν για τη ταρίχευση των νεκρών και το έκαιγαν ως λιβάνι στους ναούς τους. Εκτός των άλλων ο αλάδανος αποτελεί ένα από τα 40 συστατικά που απαιτούνται για τη παρασκευή του Αγίου Μύρου.

Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, μειώνει τα συμπτώματα της βρογχίτιδας και του κοινού κρυολογήματος  (βήχας, πονόλαιμος). Προστατεύει το βλεννογόνο του στομάχου εμποδίζοντας το σχηματισμό έλκους και βοηθάει στη θεραπεία του.

Δρα ως επουλωτικό σε πληγές και σε τσιμπήματα εντόμων. Χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και στην σαπωνοποιία. Επίσης το νέκταρ του θεωρείται ιδανική τροφή για τις μέλισσες.

Αχίλλεια

Η ονομασία της προέρχεται από τον μυθικό ήρωα Αχιλλέα, ο οποίος κατά τον Τρωικό πόλεμο χρησιμοποίησε το βότανο για να θεραπεύσει συμπολεμιστή του από τραυματισμό.

Αναφορές υπάρχουν και από τον Διοσκουρίδη ο οποίος το χρησιμοποιούσε για τις αιμοστατικές του ιδιότητες. Έχει εφιδρωτικές, νευροτονωτικές, αντισηπτικές, εμμηναγωγικές, διουρητικές, αντιφλεγμονώδεις και αγγειοδιασταλτικές ιδιότητες.

Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και προλαμβάνει συμπτώματα κρυολογήματος όπως πονόλαιμος, βήχας, καταρροή, ενώ χάρη στις εφιδρωτικές του ιδιότητες υπάρχει η πιθανότητα να μειώσει το πυρετό.

Δεντρολίβανο

Χρησιμοποιείται κατά της αϋπνίας, της λιποθυμίας και των ζαλάδων.

Θεωρείται ότι καθαρίζει το αίμα και είναι ευεργετικό στα προβλήματα αναπνοής και του άσθματος. Είναι επίσης στομαχικό, τονωτικό, αντισηπτικό και αντιρρευματικό. Με πλύσεις ή μπάνια είναι ευεργετικό του δέρματος, βοηθά στην ανάπτυξη των μαλλιών και καταπολεμά τον διαβήτη.

Δίκταμο

Έχει επουλωτικές και στυπτικές ιδιότητες.

Καταπραΰνει τους πόνους του στομάχου και των εντέρων. Καταπολεμά την κακοσμία του στόματος και βοηθάει στην αντιμετώπιση ουλίτιδων. Το αφέψημά του είναι διουρητικό.

Ως εμμηναγωγό φημίζεται ότι βοηθάει σε περιπτώσεις αμηνόρροιας, που προέρχεται από εξάντληση του οργανισμού. Συνιστάται σε νευρικές διαταραχές, νευρικούς πονοκεφάλους.

Θυμάρι

Έχει χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς για τις αρωματικές, γαστρονομικές και φαρμακευτικές του ιδιότητες. Ειδικότερα σε βιομηχανίες τροφίμων και αρωμάτων ως βελτιωτικό γεύσης καθώς και ως συντηρητικό στα τρόφιμα λόγω των αντιμικροβιακών και αντιοξειδωτικών ιδιοτήτων του.

Το θυμάρι βελτιώνει γαστρεντερικές διαταραχές (με τη θυμόλη να δρα εναντίον των εντεροβακτηριδίων) και βοηθά στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Φαίνεται πως συμβάλει στη βελτίωση της ηπατικής λειτουργίας και δρα ως διεγερτικό της όρεξης.

Επιπλέον, συμβάλει στην αντιμετώπιση βρογχοπνευμονικών διαταραχών, άσθματος, φλεγμονών του στόματος, λοιμώξεων του λάρυγγα και ουρολογικές λοιμώξεις. Έχει χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά εναντίον των πόνων στις αρθρώσεις, σε ρευματικούς πόνους, ισχιαλγία, περιπτώσεις ακμής, δερματίτιδας, απλού έρπητα και σε τσιμπήματα εντόμων.

Λεβάντα

Καταπραΰνει τους νευρόπονους του στομάχου και ηρεμεί το νευρικό σύστημα, γιατί δρα ως χαλαρωτικό. Βοηθά σε ημικρανίες και πονοκεφάλους.

Αποτελεί παραδοσιακό φαρμακευτικό προϊόν φυτικής προέλευσης για την ανακούφιση των ήπιων συμπτωμάτων του άγχους και της ψυχικής εξάντλησης και είναι υπναγωγό.

Μαντζουράνα

Ενδείκνυται στη θεραπεία ελαφρών παθήσεων του νευρικού συστήματος και ως αντισπασμωδικό. Ανοίγει την όρεξη, ανακουφίζει από τους τυμπανισμούς και τους στομαχικούς πόνους.

Δρα ευεργετικά κατά των πονοκεφάλων και της αϋπνίας. Έχει αποχρεμπτική, απολυμαντική, τονωτική, αντισπασμωδική, αναλγητική, ηρεμιστική και σπασμολυτική δράση.

Μάραθος

Οι Αρχαίοι Έλληνες το έλεγαν «μάραθρον» και το θεωρούσαν σύμβολο επιτυχίας. Το όνομα του είναι συνδεδεμένο με την περιοχή του Μαραθώνα.

Χρησιμοποιείται για τον πόνο των ματιών, της κυστίτιδας, των αρθριτικών. Προφυλάσσει από τη γρίπη, τον βήχα, τον κοκίτη, το άσθμα, τις στομαχικές διαταραχές, τη ναυτία. Είναι ευεργετικός στα μαλλιά και αντιρυτιδικός.

Λέγεται ότι αυξάνει το γάλα στις θηλάζουσες μητέρες, ενώ χρησιμοποιείται για τον καθαρισμό και τον αρωματισμό του στόματος.

Μελισσόχορτο

Έχει αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις, αντιμικροβιακές, αντιιικές, ηρεμιστικές, και ρυθμιστικές του θυρεοειδή ιδιότητες. Ανακουφίζει από στρες, τυμπανισμό, μετεωρισμό και ενισχύει την μνήμη.

Μέντα

Έχει πιθανή αναλγητική δράση και συμβάλει στη θεραπεία γαστρεντερικών διαταραχών όπως το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου και το κοιλιακό άλγος.

Μελέτες έχουν δείξει πως το εκχύλισμα της μπορεί να θεραπεύσει τυχόν φλεγμονές στα ιγμόρεια της μύτης καθώς και να καταπολεμήσει το κοινό κρυολόγημα και τυχόν αλλεργίες. Ανακουφίζει σε πονοκέφαλο, πυρετό και βήχα.

Ρίγανη

Η ονομασία της ‘’Ορίγανον’’ προέρχεται από τις λέξεις ‘’ όρος’’ και ‘’γανός’’ που σημαίνει λαμπρότητα, δηλαδή αυτό το οποίο λάμπει στα βουνά.

Οι θεραπευτικές της χρήσεις είναι γνωστές από την αρχαιότητα αφού υπάρχουν πληθώρα αναφορών από τον Θεόφραστο, τον Διοσκουρίδη και τον Γαληνό για τις ευεργετικές και αντιμικροβιακές ιδιότητες αυτού του πολύ λειτουργικού βοτάνου. Το κύριο συστατικό της, η θυμόλη, χρησιμοποιήθηκε από τον α΄παγκόσμιο πόλεμο μέχρι και σήμερα, ως βασικό στοιχείο σε πολλά αντισηπτικά υγρά για τον καθαρισμό και απολύμανση των πληγών, αλλά και ως αναλγητικό για μυϊκούς και ρευματικούς πόνους.  Βοηθά στη θεραπεία αναπνευστικών παθήσεων (χρόνιων φλεγμονών των βρόγχων) αλλά και στην αντιμετώπιση του βήχα και του κρυολογήματος. Χρησιμοποιείται, επίσης σε μορφή στοματικού διαλύματος για τη θεραπεία φλεγμονών του στόματος και του λαιμού. Τέλος πιθανολογείται ότι μειώνει ελαφρώς τους πόνους της εμμήνους ρύσεως (όπως πονοκέφαλος, πόνος στο στομάχι κλπ.).

Φασκόμηλο

Οι θεραπευτικές ιδιότητες του φασκόμηλου είναι γνωστές από την αρχαιότητα έχοντας γίνει αναφορές από τον Διοσκουρίδη, τον Γαληνό και τον Ιπποκράτη.

Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται η θεραπεία των φλεγμονών του στόματος, του λάρυγγα, του φάρυγγα και των αμυγδαλών. Επίσης αναφέρεται η αντισηπτική και αντιβακτηριδιακή δράση του. Προάγει την επούλωση τραυμάτων και την ανακούφιση από τσιμπήματα εντόμων.

Δρα ως σπασμολυτικό και τονωτικό του πεπτικού, νευρικού και καρδιακού συστήματος και είναι κατάλληλο για τη θεραπεία του κρυολογήματος, του βήχα και της βρογχίτιδας. Επιπλέον, ενισχύει τις γνωστικές δεξιότητες όπως μνήμη, προσοχή, μάθηση.

Βιβλιογραφία

• Bahare Salehi, A. P.‐R.‐C.‐R. (2018, April). Thymol, thyme, and other plant sources: Health and potential uses
• Ferda Candan, M. U. (2003, August ). Antioxidant and antimicrobial activity of the essential oil and methanol extracts of Achillea millefolium subsp. millefolium Afan. (Asteraceae)
• Harini, N. (2014). Oregano: A wonder herb. Journal of Pharmaceutical Sciences and Research
• Lopresti, A. L. (2016, November 25). Salvia (Sage): A Review of its Potential CognitiveEnhancing. Springer
• Saleh Hosseinzadeh, A. J. (2015). The Application of Medicinal Plants in Traditional and Modern Medicine: A Review of Thymus vulgaris.

Πηγή:diatrofi.gr