Γκριζοκίτρινος ουρανός, μάτια που καίνε, στάχτες παντού, λαιμός που πνίγεται. Το ίδιο έγκλημα επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, ξανά και ξανά. Μολονότι δεν είχαμε αυτή τη φορά νεκρούς, τα καμένα δάση καταστρέφουν τις ζωές των ανθρώπων για ολόκληρες γενιές, και έτσι θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται από τη Δικαιοσύνη η πυρπόλησή τους, ακόμα και αν γίνεται από "αμέλεια". Όμως, τη βαρύτερη αμέλεια τη δείχνει η ίδια η Πολιτεία. Οι αγρότες καίνε ξερόκλαδα όταν φυσάει δυνατά, διότι ουσιαστικά δεν προβλέπεται ποινή γι' αυτό. Περιφέρειες και Δήμοι δεν έχουν υπηρεσίες συλλογής και διαχείρισης βιομάζας. Αστυνόμευση και δασοφύλαξη, ανύπαρκτες. Χρήση δορυφορικής τεχνολογίας για εντοπισμό της εστίας από τα πρώτα δευτερόλεπτα ούτε για αστείο από μια δημόσια διοίκηση που μόλις τώρα ανακαλύπτει το διαδίκτυο.
|