Νέες ποικιλίες ρυζιού ανθεκτικές στα σαλιγκάρια και στην αλατότητα

Οι ατελείωτοι ορυζώνες του Δέλτα του Έβρου. Πάνω από 90.000 τόνοι του περίφημου καταλανικού ρυζιού παράγονται εδώ κάθε χρόνο. Η παγκόσμια ζήτηση μεγαλώνει, αλλά μαζί μεγαλώνουν και οι απειλές: από την κλιματική αλλαγή μέχρι τις μολύνσεις από τα παράσιτα.

Ήρθαν από την Νότια Αμερική ως ένα φαινομενικά ακίνδυνο μαλάκιο. Τώρα καταστρέφουν τους συγκεκριμένους ορυζώνες, και έχουν επεκταθεί σε ποτάμια και υγρότοπους. Τα σαλιγκάρια των μήλων τρώνε τα νεαρά φυτά στη ρίζα. Κάθε σαλιγκάρι μπορεί να καταστρέψει ένα τετραγωνικό μέτρο χωραφιού σε μια νύχτα. Καθώς δεν υπάρχουν αρπακτικά στην περιοχή που να τα κυνηγούν, αναπτύσσονται πολύ γρήγορα.

«Πρέπει να επιβραδύνουμε την επέκταση του σαλιγκαριού, όσο γίνεται. Είναι μια μάστιγα που θα είναι δύσκολο να εξαλείψουμε. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτά. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε όλα τα δυνατά μέσα για να εμποδίσουμε την εξάπλωσή του» αναφέρει ο Μιγκέλ Άνχελ Βίβας, Διευθυντής του Συνεταιρισμού Ρυζιού Κάμαρα.

Οι ερευνητές δουλεύουν με αγρότες που θέλουν να βρουν γρήγορα μια λύση για το πρόβλημά τους. Τα φυτοφάρμακα μπορούν να δημιουργήσουν άλλα προβλήματα στην παραγωγή. Μια φιλική προς το περιβάλλον λύση που μπορεί να σκοτώσει το σαλιγκάρι βρίσκεται πολύ κοντά. Είναι το θαλασσινό νερό.

«Ανάλογα με την τοποθεσία, μερικές λύσεις είναι καλύτερες από κάποιες άλλες. Σε ορισμένες περιοχές, συμφέρει περισσότερο οικονομικά και είναι πιο αποτελεσματικό και φιλικό προς το περιβάλλον να χρησιμοποιήσουμε αλμυρό νερό, πλημμυρίζοντας τους ορυζώνες με νερό της θάλασσας» εξηγεί η Μαρία Ντελ Μαρ Καταλά Φορνέρ, ειδική σε θέματα καλλιέργειας του ρυζιού από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας και Έρευνας Αγροτικών Τροφίμων.

Αλλά το αλάτι μπορεί να βλάψει επίσης το τοπικό ρύζι. Η κλιματική αλλαγή αυξάνει την αλατότητα του εδάφους, κάνοντας τους ορυζώνες λιγότερο παραγωγικούς.

Γι' αυτό το λόγο οι βιολόγοι εργάζονται στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης για να δημιουργήσουν μια ποικιλία ρυζιού που να είναι ανθεκτική στην αλατότητα:

«Εδώ έχουμε μια διασταύρωση μεταξύ αυτής της ασιατικής ποικιλίας ρυζιού και της κορυφαίας ισπανικής ποικιλίας. Μπορούμε να δούμε ότι το υβρίδιο έχει καφέ κόκκους. Είναι ώριμοι και έτοιμοι για επεξεργασία. Προσπαθούμε να μεταφέρουμε την ανθεκτικότητα στην αλατότητα στις ισπανικές ποικιλίες, ώστε να αποκτήσουν την αναγκαία αντίσταση, ενώ παράλληλα θέλουμε να διατηρήσουμε την παραγωγικότητα της ποικιλίας, κάτι που δεν έχει η ασιατική» επισημαίνει ο Καμίλο Λόπεζ Κριστοφανίνι, φυτοβιολόγος του Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης

Σ' αυτό το πειραματικό θερμοκήπιο, ερευνητές από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα NEURICE αποσπούν αρσενικά μέρη των λουλουδιών του ρυζιού και γονιμοποιούν τεχνητά τα θηλυκά μέρη με γύρη από μια άλλη ποικιλία για να δημιουργήσουν ένα υβρίδιο.

Η νέα αυτή υβριδική ποικιλία μεγαλώνει σε αλμυρό νερό και μελετάται ώστε να είναι επαρκώς παραγωγική.

«Αυτό που βλέπουμε είναι ότι μερικές από τις διασταυρώσεις μας μεταξύ ασιατικών και ευρωπαϊκών ποικιλιών αντέχουν στην αλατότητα. Αυτό τις κάνει πολύ ενδιαφέρουσες. Τα τεστ πρέπει να επιβεβαιώσουν ότι διατηρούν την παραγωγικότητα των ευρωπαϊκών ποικιλιών. Και μπορούμε ήδη να δούμε ότι έχουν κληρονομήσει την ανθεκτικότητα στο αλάτι που έχουν οι ασιατικές ποικιλίες, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν την κλιματική αλλαγή» συμπληρώνει ο Καμίλο Λόπεζ Κριστοφανίνι.

Παράλληλα πειράματα στην Ισπανία, τη Γαλλία και την Ιταλία προσπαθούν να παράσχουν στους αγρότες αυτών των χωρών νέες ποικιλίες ρυζιού που είναι ανθεκτικές στο αλάτι.

Πίσω στην ακτή της θάλασσας, μεγαλώνουν νέες ποικιλίες ρυζιού στο ερευνητικό πεδίο. Οι ερευνητές χρησιμοποιούν ασύρματους αισθητήρες που μετρούν διαρκώς την αλατότητα του νερού για να διασφαλίσουν ότι τα αποτελέσματα είναι ακριβή:

«Η αλατότητα του εδάφους δεν είναι μόνο τοπικό πρόβλημα στο Δέλτα του Έβρου. Επηρεάζει όλη την μεσογειακή λεκάνη, όλη την Ευρώπη. Στην ουσία είναι ένα παγκόσμιο ζήτημα. Και σε ότι αφορά στο σαλιγκάρι των μήλων, το θέμα του πρότζεκτ μας δεν είναι αν θα εξαπλωθεί στη Γαλλία ή την Ιταλία, αλλά το πότε αυτό θα γίνει. Γιατί αν δεν κάνουμε κάτι, αυτό είναι σίγουρο ότι θα συμβεί» τονίζει ο Χαβιέρ Σεράτ, διευθυντής του πρότζεκτ NEURICE, φυτοβιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης.

Πηγή:gr.euronews.com