Δενδροκαλλιέργεια: Το φθινόπωρο απαιτεί χαλκούς

Τα συμπτώματα θα φανούν στις αρχές του επόμενου καλοκαιριού και τότε ο τοπικός γεωπόνος θα καλεστεί να κάνει το «μάγο» για να σώσει όχι απλώς την παραγωγή αλλά τα δένδρα.

Χρειάζεται προστασία όχι μόνο της ουλής που μένει από τα φύλλα που πέφτουν αλλά και από τους καρπούς που συγκομίσαμε αν είναι υγρός ο καιρός, από την πτώση των λεπιών μετά το φούσκωμα των οφθαλμών και φυσικά από τη πτώση των πετάλων, όπως και των τομών από το κλάδεμα, θερινό ή χειμερινό, αλλά και μικροτραυμάτων της τρυφερής νέας βλάστησης.

Για τη προστασία τους μπορεί να χρησιμοποιούνται χαλκούχα σκευάσματα,τα οποία νεκρώνουν τα μολύσματα που ξεχειμωνιάζουν και τα ανοιξιάτικα, όπως και τα βακτήρια παγοπυρήνωσης που ευνοούν ζημιές από παγετούς (Pseudomonas syringae, Erwina herbicicola & Pseudomonas fluorescens).

Από το 18ο αιώνα μέχρι σήμερα τα προϊόντα χαλκού στη Γεωργία αποδείχθηκαν σημαντικό «όπλο» για πρόληψη μόλυνσης από επιβλαβείς μύκητες και βακτήρια και μάλιστα αξεπέραστο, αφού δεν παρουσιάστηκε ανθεκτικότητα κανενός παθογόνου σε αυτά.

Βέβαια εξελίχθηκαν οι χημικές μορφές τους:

• από το τοξικό θειικό χαλκό στους

• βορδιγάλειο πολτό (θειικός «σβησμένος» με ασβέστη),

• τριβασικός θειικός χαλκός,

• σύμπλοκα χαλκού με αμμωνία,

• οξυχλωριούχος χαλκός,

• υδροξείδιο του χαλκού,

• οξείδιο του χαλκού,

• συμπλοκοποιημένος διεισδυτικός χαλκός (π.χ. με γλουκονικά ή/ και λιγνοσουλφονικά οξέα).

Επίσης βελτιώθηκαν οι μορφές σκευάσματος των προϊόντων χαλκού:

• από βρέξιμες σκόνες: WP

• σε υγρά: FL ή

• σε υδατοδιαλυτούς κόκκους: WG.

Η προσπάθεια είναι να περιορισθεί η τοξικότητα στα φυτά, να μη βουλώνουν μπεκ και φίλτρα, να έχουμε καλή διασπορά στην επιφάνεια των φύλλων, αντοχή στο ξέπλυμα, καλύτερη αποτελεσματικότητα, σταθερότητα και διάρκεια δράσης καθώς και συνδυαστικότητα, αλλά και λιγότερη επιβάρυνση του εδάφους.

Παράλληλα μελετήθηκε περισσότερο η αναγκαιότητα της θρέψης των φυτών με χαλκό ως σημαντικό ιχνοστοιχείο.

Η συμβολή του στη φωτοσύνθεση, στην αναπνοή, στη γονιμοποίηση και στο σχηματισμό σπερμάτων, λιγνίνης, πολυαμινών και βιταμίνης Α, στο μεταβολισμό υδατανθράκων, πρωτεϊνών και ορμονών και γενικά στη δράση πολλών ενζύμων στα φυτά.

Με τη δημιουργία πρόσφατα χημικών μορφών συμπλοκοποιημένου χαλκού έγινε δυνατό να έχουμε διείσδυση του μέσα στους φυτικούς ιστούς και στα κύτταρα.

Πράγματι το σύμπλοκο «σκεπάζει» το ηλεκτρικό φορτίο των βιολογικά ενεργών ιόντων του χαλκού Cu+2 και αυτά αντί να «κολλάνε» έξω από την ετερώνυμα φορτισμένη εφυμενίδα των φύλλων διεισδύουν από τους πόρους της.

Έτσι και θρέψη με χαλκό έχουμε, και αποφυγή φυτοτοξικότητας, και αποφυγή έκπλυσης, και επαγωγή της άμυνας των φυτών και προστασία από ασθένειες.

Αλλάζει έτσι ο τρόπος και οι δυνατότητες χρήσης των χαλκούχων σκευασμάτων. Μπορούμε να ψεκάζουμε χωρίς φόβο φυτοτοξικότητας και έκπλυσης από βροχές στην άνθιση και μετά από αυτή όταν ο κίνδυνος μολύνσεων είναι υψηλός, σε εναλλαγή ή σε μίγμα με άλλα φυτοπροστατευτικά προϊόντα των οποίων ενισχύεται η αποτελεσματικότητα, ενώ επίσης προστατεύονται από ανθεκτικότητα.

Επίσης ψεκάζοντας πριν τη πτώση των φύλλων προστατεύουμε τα δένδρα σε όλη τη διάρκεια της.

Οι παραγωγοί πρέπει απλώς να εμπιστευτούν το γεωπόνο τους που παρακολουθεί τις νέες τεχνολογίες, για την αναγκαιότητα ψεκασμών ανάλογα με τις τοπικές συνθήκες.

Πηγή: blog.farmacon.gr